O nas

Nasz Patron
 

“Jestem nie po to, by mnie kochano i podziwiano,
ale po to, bym działał i kochał.
Nie obowiązkiem otoczenia pomagać mnie,
ale ja mam obowiązek troszczenia się

o świat, o człowieka.”

Janusz Korczak

Janusz Korczak znany również jako “Stary Doktor” był lekarzem i pedagogiem. Jego prawdziwe nazwisko brzmiało Henryk Goldszmit. Urodził się 22 lipca 1878 r. albo 1879 r., zginął w obozie zagłady w Treblince w 1942 roku. Pochodził z rodziny zamożnego adwokata żydowskiego, która od dawna wrosła w polską kulturę i tradycję. Całe życie Korczaka związane było z Warszawą. Po śmierci ukochanego ojca utrzymywał rodzinę jako student medycyny. W 1903r. Korczak po ukończeniu medycyny na Uniwersytecie Warszawskim, rozpoczął pracę jako lekarz-pediatra w szpitalu dziecięcym w Warszawie. Wkrótce zyskał rozgłos jako lekarz darmowej klienteli. Swą wiedzę pogłębiał w klinikach Berlina, Londynu i Paryża. W 1905r. musiał wyjechać na wojnę rosyjsko-japońską jako lekarz wojskowy. Po wojnie wrócił do swego szpitala. Janusz Korczak włączył się do działalności Towarzystwa “Pomoc dla Sierot”. Objął funkcję dyrektora Domu Dla Sierot. Dom ten stał się warsztatem samodzielnej pracy i badań Korczaka.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Janusz Korczak wspólnie z Marią Falską zorganizował zakład opiekuńczy dla dzieci  i sierot z ubogich przedmieść Warszawy, dla dzieci działaczy robotniczych aresztowanych, więzionych i prześladowanych. W okresie międzywojennym współpracował także z Polskim Radiem, w którym pod pseudonimem “Stary Doktor” był jedną z najbardziej znanych osób w Polsce. Przez radio wygłaszał pogadanki o wychowaniu, których słuchały całe rodziny.

Wybuch wojny z hitlerowskimi Niemcami we wrześniu 1939 r. dla Korczaka oznaczał służbę sanitarną w wojsku. Z dużą ofiarnością włączył się do cywilnej obrony Warszawy. Przemawiał do dzieci przez radio, udzielając rad i wskazówek jak mają zachować się w tych trudnych dniach. Został aresztowany i uwięziony. Jego byli wychowankowie po kilku miesiącach wykupili go za uskładane pieniądze. Gdy na rozkaz okupanta utworzono w Warszawie Getto, przesiedlano Dom Sierot do coraz mniejszych lokali – na ul. Chłodną, później na Śliską. Życie w getcie to prawie dwa lata rozpaczliwych wysiłków wycieńczonego i schorowanego Korczaka o zdobywanie dla 200 wychowanków żywności, opału, leków. W hitlerowskiej straszliwej akcji likwidacji Getta, rozpoczętej 22 lipca 1942 r. z placu przeładunkowego Umschlagplatz na Stawkach, odchodziły wagonami bydlęcymi transporty Żydów, kierowane do komór gazowych obozu zagłady w Treblince. W dniach od 5 do 8 sierpnia szły transporty dziecięce – około czterech tysięcy dzieci z wszystkich sierocińców wraz z wychowawcami. Wśród nich Korczakowskie dzieci ze swym zielonym sztandarem nadziei, oraz Janusz Korczak niosąc najmłodsze dziecko na ręku. Zginął straszliwą śmiercią w komorze gazowej. Stał się symbolem męczeństwa tysięcy bezimiennych ofiar obozów zagłady. W 1978r. powstał Międzynarodowy Komitet im. Janusza Korczaka. W Niemczech od ponad 25 lat Korczakiem zajmuje się Erich Dauzenroth – dr filozofii, profesor nauk pedagogicznych na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Giessen. UNESCO uznało rok 1978, setną rocznicą urodzin Janusza Korczaka, za datę pamiętną w dziejach ludzkości. Rok później, w 1979 jowstało Międzynarodowe Stowarzyszenie im. Janusza Korczaka, stanowiące dobrowolną federację Komitetów i Stowarzyszeń Korcżakowskich działających w Europie i na całym świecie.

Pragniemy, by nasi uczniowie rozwijali wszechstronnie swoją osobowość, by umieli naleźć własne miejsce w społeczeństwie, by znali prawdziwe wartości życia, tj. dobro, przyjaźń, wolność, miłość, radość. Staramy się przekonać naszych wychowanków o tym, że nauka, wykształcenie i wysiłek “otwierają” świat, uczą żyć piękniej, godniej i pełniej.

Bibliografia:
1. Kroniki szkolne,
2. Zbiory archiwalne z Izby Pamięci,
3. Strony internetowe www.


Hymn Szkoły

“Bądź Sobą”

Stary doktor z sercem dziecka, z czarnobiałej fotografii,

Swe przesłanie, pokoleniom młodych, przez nas śle na świat.

Korczakowskiej szkole wierni, tak jak każdy z nas potrafi,

Najważniejszą głośmy z Jego rad.

Bądź sobą, szukaj własnej drogi,

Poznaj siebie zanim zechcesz poznać świat.

Bądź sobą, niech Cię w przyszłość niosą nogi.

Kochaj życie, bo ma tyle cudnych wad.


Historia Szkoły

 

“Panie, pomóż mi nigdy nie zapominać, skąd przyszedłem;
niechaj pamiętam, że zawsze mogę tam wrócić,
jeśli zaprę się w życiu swoich zasad.”

Janusz Korczak

Okazały budynek z czerwonej cegły od 1905 do 1945 r. zajmowany przez Zakon Sióstr Diakonisek na stałe wpisał się w pamięć wielu pokoleń. Od zakończenia II wojny w jego części mieści się Liceum Ogólnokształcące im. J. Korczaka w Więcborku. Surowe, pełne godności mury tętnią życiem młodych ludzi – “gorących” umysłów i serc. Z gmachem tym ściśle wiążą swoje losy powojenne pokolenia więcborszczan, dla wielu to ich “mała ojczyzna”. Wyzwolenie Więcborka miało miejsce 29 stycznia 1945 roku. Miasto wyzwoliły oddziały I Armii Wojska Polskiego i Armia Radziecka w drodze na Wał Pomorski. Od tego roku zaczyna się historia naszej szkoły. Po latach germanizacji i niewoli okupacyjnej zaczyna się realizacja hasła “Polska krajem ludzi kształcących się”. Wiosną 1945 roku, J. Hinca, prezes Zarządu Oddziału Powiatowego Związku Nauczycielstwa Polskiego zapoznał grono znajomych nauczycieli z zaleceniami władz szkolnych, ażeby w obiektach poniemieckich, które były w okresie przed II wojną światową i w czasie okupacji siedliskiem i ostoją niemczyzny, zakładać polskie placówki oświatowe i kulturalne.

Klasztor Diakonisek. Pocztówka z 1928 r.

Mówiąc o tym, miał na myśli utworzenie w naszym mieście szkoły średniej. Sprawą założenią gimnazjum zdołał zainteresować szerszy ogół mieszkańców miasta Więcborka i okolic. W czerwcu 1945 roku na jednym z zebrań mieszkańców miasta i okolicznych wsi, kierownik miejscowej szkoły powszechnej B. Zakrzewski wystąpił z wnioskiem założenia gimnazjum w Więcborku. Zebrani podjęli odpowiednią uchwałę, wskazując jednocześnie, że odpowiednim obiektem dla szkoły mógłby być jeden z budynków opuszczonego kompleksu zabudowań po byłym zakładzie sióstr diakonisek w Więcborku, przy ulicy Pocztowej 14. Powołano do życia Koło Rodziców Młodzieży, które zajęło się sprawami związanymi z utworzeniem gimnazjum. Przewodniczącym Koła został Jan Lach.

Fragment zespołu klasztornego w okresie międzywojennym

Wybrany zarząd energicznie zabrał się do pracy i werbowania nowych członków. Po kilku tygodniach Koło liczyło już 150 członków. Rodzice zrzeszeni w Kole uzyskali poparcie miejscowych władz politycznych i Zarządu Miejskiego. Po wielu staraniach, pismem z dnia 24 września 1945 roku Kuratorium wyraziło zgodę na otwarcie szkoły, ale prywatnej. Pierwsza nazwa szkoły brzmiała: “Miejskie Gimnazjum” w Więcborku, sponsorem szkoły był Zarząd Miejski. Następnie patronat nad szkołą objęło Robotnicze Towarzystwo Przyjaciół Dzieci, szkoła przyjęła nazwę “Prywatne Gimnazjum RTPD” w Więcborku. W dniach 9 i 10 października 1945 roku odbyły się pierwsze egzaminy wstępne do klas pierwszej i drugiej gimnazjum. W wyniku tych egzaminów przyjęto do klasy pierwszej – 26 uczniów, do klasy drugiej – 60. Bezpośrednio po egzaminach wstępnych rozpoczęto w godzinach popołudniowych naukę w budynku szkoły podstawowej przy ulicy Dworcowej (obecnie Aleja 600-lecia).

Brama wjazdowa do siedziby Diakonatu.

Usilne starania społeczeństwa naszego miasta i regionu zakończyły się pełnym sukcesem. Szkoła średnia ogólnokształcąca stała się faktem. Skompletowanie grona nauczycielskiego było utrudnione, brakowało bowiem pedagogów z pełnymi kwalifikacjami do nauczania w szkole średniej. Mimo tych trudności udało się zwerbować odpowiednią ilość nauczycieli. W skład uczących nauczycieli w roku 1945/46 wchodzili: K. Pyszora – na pełnym etacie, pełniący równocześnie obowiązki dyrektora szkoły w pierwszym roku istnienia gimnazjum, H. Żak – na pełnym etacie, ks Porzyński, W. Liedkiewicz, M. Lange, B. Zakrzewski, F. Myśliwiec, W. Bagieński. Część nauczycieli nie pracowała na pełnym etacie. W sierpniu 1946 roku Kuratorium powierzyło funkcję dyrektora Arturowi Seeliebowi.
Po latach starań szkoła została przemianowana z dniem 1 lutego 1949 roku na szkołę państwową. W rezultacie tej decyzji gimnazjum i liceum uzyskały trwałe podwaliny dla dalszej działalności. Szkoła przyjęła nazwę “Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego” w Więcborku. Przede wszystkim nastąpiła stabilizacja kadry pedagogicznej. Od tego momentu, oprócz dyrektora, pracowało 7 nauczycieli etatowych. Od września 1946 roku do sierpnia 1949 roku podjęli pracę: W. Seelieb, R. Siedlecki, K. Rogowski, M. Pińska, Z. Ziętarska, a z tzw. dochodzących: W. Wiśniewski, I. Górska, M. Cybulski, A. Langowski, D. Budzyński. Uczniowie od początku upaństwowienia szkoły korzystali z bezpłatnej nauki.

Młodzież przed budynkiem szkolnym w roku 1973.

Pomimo wielu trudności, szczególnie finansowych, praca szkoły przebiegała normalnie. W maju 1949 roku odbył się pierwszy egzamin dojrzałości, do którego przystąpiło 9 absolwentów. Egzamin zdali wszyscy zdający. Z tej okazji odbyło się uroczyste pożegnanie maturzystów, w którym uczestniczyli przedstawiciele samorządu miasta, społeczeństwa i licznie zebrana młodzież miejscowych szkół. Maturzystów pożegnali: dyrektor szkoły A. Seelieb oraz przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego burmistrz A. Woźniak. W swojej wypowiedzi burmistrz zwrócił uwagę na szczególną rolę szkoły w kształtowaniu młodego pokolenia, jej troskę o dobro młodzieży i oświaty. Jednocześnie przypomniał, że więcborskie liceum powstało przede wszystkim dzięki ofiarnej postawie i bezinteresownej pomocy całego miejscowego społeczeństwa. Szkoła od samego początku swojego istnienia stała się “wytworem społeczeństwa więcborskiego i temu społeczeństwu służąca”. Uroczystość dla zgromadzonej młodzieży i społeczeństwa stała się wielkim przeżyciem, matura była bowiem pierwszym znaczącym osiągnięciem nowopowstałego liceum w mieście. Osiągnięciem kultury i oświaty środowiska naszego regionu na Kraj nie. Wszyscy absolwenci podjęli i ukończyli studia wyższe. Wśród nich znaleźli się lekarze, prawnicy i inżynierowie. Od samego początku istnienia szkoła i Rada Pedagogiczna przejawiały szczególną troskę o wychowanie młodzieży, która w szkole powinna nie tylko się uczyć, ale równocześnie przyswajać sobie zasady współżycia, wykonywać wspólne zadania oraz posiadać umiejętności organizowania się w zespole.

Oficjalna decyzja Kuratorium z dnia 8 kwietnia 1991r. o przekształceniu
Prywatnego Gimnazjum Ogólnokształcącego Towarzystwa Szkoły Średniej
w państwowe Liceum Ogółnokształcące w Więcborku.

Dla tego celu, między innymi, powołano do życia drużynę harcerską skupiającą 35 uczniów. Następnie powstały takie organizacje jak “Wici” i Związek Walki Młodych, któremu przewodniczył uczeń H. Pałubicki. Oprócz wymienionych działały w szkole PCK i Koło Abstynentów, którym opiekował się dyrektor liceum – wielki propagator trzeźwości. Osobną niejako kartą działalności liceum było życie kulturalne w środowisku. Uczniowie pod kierunkiem nauczycieli organizowali liczne imprezy dla społeczeństwa, m.in. przedstawienia teatralne, wieczory poświęcone polskiej poezji i literaturze, które cieszyły się wielką popularnością w mieście. W latach 1947-1949 miały miejsce w szkole spotkania z wybitnymi pisarzami i przedstawicielami nauki. Swoje osiągnięcia prezentowali tacy ludzie jak: Jalu Kurek, Janusz Meissner, Władysław Bro-niewski. Prelekcję z zakresu prawa wygłosił profesor UAM z Poznania – Silnicki. Dwukrotnie odwiedzała naszą szkołę Kazimiera Rychterówna – znana recytatorka. Spotkania te pozwoliły młodzieży doznać wielu przeżyć i poznać piękno języka polskiego. W sali gimnastycznej szkoły w czasie kampanii wyborczej do sejmu w 1951 roku odbył się wiec przedwyborczy, w którym uczestniczył ówczesny minister spraw zagranicznych Adam Rapacki. Jesienią 1949 roku szkoła po raz pierwszy otrzymała fundusz stypendialny. Został on przeznaczony, zgodnie z zarządzeniem władz, przede wszystkim dla ośmioklasistów. W listopadzie 1949 roku zorganizowano w szkole świetlicę wraz z czytelnią.

Szkoła w roku 2005.

Bibliografia:
1. Bogdan Nowak, Lech Cichończyk, Liceum Ogólnokształcące im. Janusza Korczaka – Monografia, Więcbork, październik 1995
2. Archiwalne zbiory dyrektora Jana Tyxa


 

Działalność rozwojowa szkoły w latach 1945-2005

Od 31 sierpnia 1950 stanowisko dyrektora powierzono Wacławowi Wiśniewskiemu, który piastował je nieprzerwanie przez 23 lata (do 22 lipca 1974 roku).
Decyzją władz oświatowych w roku 1950 otwarto internat szkolny, który wraz z kuchnią i stołówką zlokalizowano w wolnych pomieszczeniach liceum (w siedzibie szkoły).

W 1961 roku zostały zainaugurowane obchody 1000-lecia państwa polskiego. Szkoła nasza brała czynny udział w tych obchodach. Zgodnie ze swoim programem zaangażowało się w nie Koło Historyczne utworzone przez pracującego w naszym liceum od 15 sierpnia 1961 roku Bogdana Nowaka. Zorganizowało ono szereg konkursów historycznych, zebrań poświęconych naszej przeszłości oraz dziejów najnowszych. Dużo uwagi poświęcono tematyce regionalnej np. dziejom stosunków polsko-krzyżackich, dziejom Więcborka, Krajny i województwa bydgoskiego, okresowi po roku 1945 w mieście, powiecie i w województwie. Młodzież czynnie uczestniczyła w imprezach miejscowych i regionalnych.

Nastąpił także wzrost zainteresowań kółkami przedmiotowymi. W roku 1971 kilku uczniów wzięło udział w Olimpiadzie Literatury i Języka Polskiego. Wśród nich Grażyna Halkiewicz zajęła w eliminacjach wojewódzkich 1 miejsce, a w centralnych w Warszawie – trzecie. Po ukończeniu szkoły podjęła studia polonistyczne na UMK w Toruniu i została na tej uczelni pracownikiem naukowym. W następnych latach Maciej Woźniak jako jedyny uczeń klasy drugiej liceum uczestniczył w okręgowych eliminacjach Olimpiady Historycznej w Toruniu, rok później został jej laureatem i skierowano go na eliminacje centralne. Po ukończeniu studiów na UMK w Toruniu napisał i obronił pracę doktorską, potem pracował jako nauczyciel i opublikował liczne prace naukowe.

W tym samym okresie uczeń Janusz Górniak zajął I miejsce na olimpiadzie geograficznej na szczeblu okręgu i uczestniczył w eliminacjach centralnych. To tylko niektóre z osiągnięć naszych uczniów w tym okresie działalności szkoły.

Wzrosły również zainteresowania młodzieży sprawami kultury. Od szeregu lat odbywały się w szkole tematyczne koncerty Filharmonii Pomorskiej z Bydgoszczy, dzięki którym młodzież zapoznawała się z historią muzyki polskiej oraz twórczością wybitnych kompozytorów europejskich i światowych.
Po odejściu na emeryturę długoletniego i zasłużonego dyrektora szkoły W. Wiśniewskiego jego funkcję przejął Jan Tyx.

22 lipca 1974 roku został przyznany szkole dyplom Kuratorium Oświaty i Wychowania za bardzo dobre wyniki w pracy wychowawczej i społecznej w XXX-lecie państwa. Dzięki uzyskanym funduszom z Kuratorium i Urzędu Miasta i Gminy w Więcborku uzupełniono umeblowanie szkoły, sprzęt audiowizualny oraz potrzebne pomoce naukowe z przeznaczeniem dla pracowni przedmiotowych.

W okresie do 1995 roku liczba absolwentów szkoły wyniosła 983 osoby, w tym:
* pracujących w zawodzie nauczycielskim – 28 absolwentów,
* inżynierowie – 17 absolwentów,
* lekarze medycyny – 19 absolwentów,
* oficerowie WP – 74 absolwentów,
* pracownicy naukowi – 13 absolwentów,
* pomocniczy pracownicy nauki – 38 absolwentów,
* inne zawody – 794 absolwentów.

Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt mianowania byłego ucznia naszej szkoły, absolwenta UMK w Toruniu, rektora Uniwersytetu Gdańskiego prof. Roberta Głębockiego na ministra oświaty i wychowania w rządzie T. Mazowieckiego.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

W naszym liceum założony został 1987 roku ciąg klas Liceum Medycznego. Utworzono dwie pracownie pielęgniarstwa przy pomocy materiałowej Akademii Medycznej w Bydgoszczy (wartość około 5 min zł) i miejscowego ZOZ-u oraz rodziców. Uczennice LM dzięki przychylności AM miały zapewniony kontakt z uczelnią (wycieczki, udział w wykładach). Należy podkreślić duże zaangażowanie ówczesnego rektora AM prof. dr hab. Betlejewskiego we współpracy z naszą szkołą. Zostały włączone do użytku pomieszczenia dotąd nie eksploatowane: nowe szatnie, klub uczniowski “Hades”. Zostały zmodernizowane: pracownia języka angielskiego, pielęgniarstwa, języka rosyjskiego, druga pracownia języka polskiego.

W szkole powstała Izba Pamięci. Umieszczono w niej różne pamiątki, dokumenty, fotografie o wartości historycznej oraz część znalezionych wykopalisk okresu średniowiecza zgromadzonych podczas prac wykopaliskowych prowadzonych na grodzisku w Więcborku.

15 października 1982 roku funkcję dyrektora szkoły powierzono mgr inż. A. Pu-tyrskiemu. Zapał i energia dyrektora rozpoczęły nowy etap w działalności szkoły. Kolejne lata naszego liceum to działania na rzecz dalszej modernizacji placówki. Dzięki wsparciu władz oświatowych, miejskich i zakładu opiekuńczego oraz wkładu rodziców szkoła stała się taką – jaka jest. Należy tutaj podkreślić szczególnie duży wysiłek organizacyjny i zapał w jego realizacji dyrektora szkoły mgr inż. A. Putyrskiego.

Od roku szkolnego 1992/93 funkcję dyrektora szkoły pełnił, co szczególnie należy podkreślić, absolwent naszego liceum mgr K. Manowski. Od 1985 r. pracował jako nauczyciel w naszej szkole, a od września 1992 roku, jako kierujący placówką “przewracają do góry nogami”.
Od roku 1993 Liceum wzbogaciło się o salę komputerową o wartości nominalnej 135 min złotych, salę gimnastyczną – 1,5 mld złotych, zespół boisk do gier sportowych -56 min złotych, saunę – 5 min złotych, klub młodzieżowy, salę muzyczną, salę do ćwiczeń siłowych – 15 min złotych, radiowęzeł (dar Więcborskich Zakładów Metalowych), wewnętrzny system łączności “sekretariat – klasopracownie” (dar Urzędu Miejskiego), pracownię ksero za 45 min złotych, a także skwer i tablicę z napisem “Liceum Ogólnokształcące” – przed szkołą. Wyremontowane i odnowione zostały (malowanie, oświetlenie, wykładziny podłogowe) wszystkie klasopracownie, korytarze, piwnice, klatki schodowe, pokój nauczycielski^ sekretariat i gabinet dyrektora szkoły. Założono również nowe pokrycie dachu nad całą szkołą (około 100 min złotych). Przeprowadzono remont przystosowawczy budynku dla osób niepełnosprawnych (szkoła integracyjna).

Z końcem czerwca 1995 roku kończy swoją działalność Liceum Medyczne.

Osiągnięte efekty minionego okresu stanowiły bodziec do dalszej pracy i umacniania środowiskowej i ogólnospołecznej roli szkoły dla dobra własnego, regionu i kraju.

Szkoła zmieniła w tym czasie zupełnie swoje oblicze. Stała się rzeczywistym czynnikiem integrującym ją ze środowiskiem, czego szczególnym przykładem były obchody 600-lecia i jubileuszu 40-lecia i 50-lecia liceum.
Jak wygląda życie szkolne w Liceum Korczaka?

Do roku szkolnego 2001/2002 nauczanie przebiegało w 4-letnim cyklu kształcenia. Pierwsza i druga klasa to edukacja ogólna w celu poznania podstaw kierunków akademickich. W trzeciej klasie uczniowie zaczynali się już specjalizować, wybierając przedmioty maturalne i poszerzając swoje wiadomości na tzw. fakultetach: biologicznym (mgr Teresa Dywel), geograficznym (mgr Aleksandra Kiedos), historycznym (mgr Mariola Czapiewska, mgr Anna Skiba), fizycznym (Marcin Dywel) i matematycznym (mgr Małgorzata Mucha).

Zgodnie z nową reformą nauka w liceum od 2003 r, trwa 3 lata. W roku szkolnym 2004/2005 ostatni rocznik przystąpił do egzaminu dojrzałości wg nowych zasad.

Kształceniu ogólnemu w liceum towarzyszy kształcenie językowe. Od lat wiodącym językiem obcym jest język angielski. Fakt ten przyciągał do naszej szkoły uczniów nawet spoza Więcborka i okolic. Niemała w tym zasługa długoletniego nauczyciela, mgr Kazimierza Mrówczyńskiego, znanego w całym powiecie anglisty. Uczniowie mają możliwość nauki języka angielskiego na poziomie rozszerzonym. Ponadto szkoła zapewnia z nie mniejszym powodzeniem naukę języków rosyjskiego i niemieckiego (na poziomie podstawowym i zaawansowanym).

Popularność i jakby “pęd” do nauki języków obcych zaowocowały szeregiem działań doskonalących te umiejętności. Osiem lat temu z inicjatywy dyrektora szkoły mgr inż. Mirosława Wojciechowskiego zorganizowano międzyszkolną imprezę – Konkurs Piosenki Angielskiej. Pomysł spodobał się. Z roku na rok Festiwal obejmował coraz szersze kręgi utalentowanej muzycznie i językowo młodzieży z całego byłego województwa bydgoskiego. Główną organizatorką konkursu jest nauczycielka j. angielskiego, Ewa Zam-kowska. W szkole powstała również idea redagowania gazetki lingwistycznej “Lingua”. Współtworzą ją uczniowie klas II i III pod opieką Marioli Czapiewskiej, Ewy Zamkow-skiej i Agaty Banaszkowskiej.

Liceum poszerzyło ofertę edukacyjną o nowoczesną pracownię komputerową. Składa się ona z dwu sal: informatycznej, w której funkcjonuje 15 komputerów podłączonych do serwera, i multimedialnej z szybkim dostępem do internetu (4 komputery). W czasie wakacji uczniowie i mieszkańcy Więcborka mogą korzystać z kawiarenki internetowej. Pracownia istnieje dzięki staraniom dyrektora szkoły, mgr. inż. Mirosława Wojciechowskiego, oraz nauczyciela informatyki Marcina Dywla. Opracowany przez nich projekt rozwoju edukacji informatycznej zakłada wykorzystanie sieci komputerowej nie tylko do celów edukacyjnych, ale także jako multimedialne centrum informacyjne.

Pracownia informatyczna LO.

Liceum Ogólnokształcące to nie tylko nauka. Nasi uczniowie mają w szkole wiele możliwości rozwijania swoich zainteresowań i ciekawego spędzenia czasu wolnego.

Ważnym obszarem działania szkoły zawsze były zajęcia sportowe prowadzone przez mgr Kristel Bykowską i mgr. Sławomira Śmielińskiego w ramach Szkolnego Koła Sportowego “Uczniak”. W naszej sali gimnastycznej (ostatnio wzbogaciła się o tablicę świetlną) często odbywają się zawody sportowe. Trenują tu koszykarze, siatkarze, organizowane są zajęcia z piłki ręcznej i lekkoatletyki. Od kilku lat SKS organizuje turnieje piłki koszykowej dziewcząt i chłopców dla gimnazjów i I klas szkół średnich gminy Więcbork. Do tradycji Liceum należy obchodzenie Dnia Ucznia – na sportowo. Głównym punktem tego Dnia jest konkurs skoków wzwyż. Skaczą dziewczęta i chłopcy, co roku biją kolejne rekordy. Zawody z niezwykłym zaangażowaniem prowadzi Sławomir Śmieliński.

Uczniowie o zainteresowaniach aktorskich znajdują swoje miejsce w kole teatralnym prowadzonym przez mgr Barbarę Wojtasik. Koło przygotowuje spektakle teatralne i prezentuje je na scenie szkolnej oraz przed młodzieżą zaprzyjaźnionych Liceów Ogólnokształcących w Łobżenicy i Złotowie. Ta placówka była inicjatorem przeglądów teatralnych, w których brali udział nasi uczniowie. W ostatnich latach zespół przygotował inscenizacje “Dziadów cz. II”, “Świętoszka”, “Moralności pani Dulskiej, “Balu u króla Lula”, “Wesela” S. Wyspiańskiego. Nie można zapomnieć o prężnie działających w latach 1995-2000 kabaretach “Kamieniarze” i “Strzała”, ich programy bawiły publiczność nie tylko szkolną. W ramach Koła Teatralnego młodzież przygotowuje wieczory poetyckie, w czasie których prezentuje własną twórczość. Z inicjatywy polonistki mgr Barbary Wojtasik w 2003 r. rozpoczął działalność Klub Polskiej Książki.

Sportowe i artystyczne koła zainteresowań mogą istnieć tylko dzięki finansowaniu ich przez Radę Rodziców. Staramy się, by właśnie Rodzice byli integralną częścią naszego szkolnego systemu, by mieli istotny wpływ na jego funkcjonowanie.

Pisząc o “Liceum Korczaka” nie można nie wspomnieć o miejscu, gdzie zwykle gromadzi się duża grupa młodzieży, czyli o pokoju szkolnego pedagoga – mgr Agnieszki Świerczyńskiej. Uczniowie często przychodzą tu po poradę, pociechę. W pokoju pani pedagog rodzi się wiele pomysłów, akcji, działań, np. pogotowie naukowe, czyli pomoc koleżeńska, redagowanie szkolnych gazetek, dyskoteki, wyjazdy do teatru, opery itp. Obecnie zgodnie z duchem korczakowskim powstała grupa wolontariuszy.

Ważnym elementem spajającym życie szkolne uczniów i nauczycieli są organizowane przez Samorząd Uczniowski spotkania wigilijne, na których wspólnie śpiewamy kolędy, dzielimy się opłatkiem, składamy sobie życzenia. Są to niezapomniane chwile ciepła, serdeczności, bliskości uczniów i nauczycieli, tych obecnie uczących i tych dawniejszych – emerytowanych. Wspólna Wigilia łączy wiele pokoleń.

O łączności pokoleniowej ciągle obecnej w naszej szkole niech świadczą częste spotkania z absolwentami, dzisiaj pracownikami wyższych uczelni. Inicjatorem takich spotkań jest długoletni nauczyciel fizyki, Marcin Dywel.

Bibliografia:
1. Bogdan Nowak, Lech Cichończyk, Liceum Ogólnokształcące im. Janusza Korczaka – Monografia, Więcbork, październik 1995
2. B. Chatłas, M. Czapiewska, Krótko o nas – opracowanie, Więcbork 2001